40 bevallingen? CHECK!

Het is een tijdje geleden dat ik nog eens iets op mijn blog heb gezet, druk druk! En als maar slechter werkend internet. Het wordt dus een lange blog. Veel leesplezier ;)

Maandag zijn we terug gestart met dagshiften. We hadden er niet zoveel zin in, want we zouden weer niet veel te doen hebben. Tijdens de briefing kwamen er plots nog 3 studenten bij, wat wil zeggen dat we nu met 6 waren.. We werken al samen met een vroedvrouw uit Australië. Bij de 3 andere vrijwilligers was nog 1 vroedvrouw uit Engeland, een studente verpleegkunde uit Canada en een dokter in opleiding uit Amerika. Veel nationaliteiten bij elkaar, wat de dag wel interessant maakte. We hebben wat verpleegkundige en vroedkundige informatie uitgewisseld om zo te weten hoe de gezondheidszorg werkt over de rest van de wereld. Na de stage zijn we met z'n alle naar Shoprite gegaan om nog wat kennis te maken in een gezelligere omgeving en nog wat informatie te geven over de werking van Ngarenaro Health Centre. Na een dag zonder bevallingen, zijn we thuis nog een beetje voor school gaan werken.
Dinsdag was ook zo'n dag waarop er niets te doen was in het ziekenhuis. We hebben ons dan maar bezig gehouden met het nemen van foto's voor onze fotoboek en de mensen thuis. Deze foto's zijn te vinden op facebook ;) Ook deze dag hebben we voor school gewerkt. Ja ja, dat schoolwerk kunnen we niet ontwijken.. We zijn in ons straatje nog naar de winkeltjes gaan kijken en hebben een mooie kanga gekocht. Dat is een doek met een zin op die de mensen hier voor alles gebruiken: als kledij, tafellaken, doek om de baby in te wikkelen,... Ukipata ushukuru ukikosa usikufuru = Wees dankbaar wanneer je iets krijgt, maar wees niet teleurgesteld wanneer je iets niet krijgt. Een perfecte zin voor hier in Afrika. Ze willen hier altijd wel iets van u.

Woensdag
De befaamde dag! Eindelijk 40 bevallingen, dat wil zeggen dat ik hier 10 bevallingen heb gedaan. Niet echt veel voor wat ik verwacht had na 4 weken. Maar ik ben al heel blij dat ik 40 bevallingen heb. Want de thuisblijvers hebben het veel moeilijker als wij om aan dit cijfer te komen. Nog veel succes allemaal! Bevalling nr.40 was een goede bevalling, alles verliep normaal. Ik kreeg zoals altijd goede assistentie van Shanah en nu ook kijkende ogen van Julia (Canadese verpleegkundige) en Carmel (Australische vroedvrouw). Er was nog een vrouw die ook elk moment kon bevallen. De buik van de vrouw had een rare vorm. Met onze vorige ervaringen dachten we meteen aan een tweeling of een misvormd kindje, want hier kan alles! Shanah deed het onderzoek en vond het een raar onderzoek. Het hoofde leek zeer klein, maar dit was caput (zwelling van het hoofdje). Het was ook asynclitisme (hoofdje zit scheef in het bekken), als oplossing hiervoor hebben we de vrouw op haar zijde gedraaid. Na 5 minuten begon de vrouw veel stoelgang te maken en opeens zei Shanah dat ze het hoofdje zag. We hebben de vrouw meteen gedraaid en Shanah heeft de bevalling gedaan, met onsteriele handschoenen wat hier wel meer gebeurt. Het kindje deed niks.. Ik heb het kindje meteen op de opvangtafel gelegd en ondertussen hadden Julia en Carmel het reanimatiemateriaal al klaargelegd. Carmel riep om hulp bij de vroedvrouwen om het aspiratiemateriaal te instaleren (om de slijmen van de baby te verwijderen). De vroedvrouw wist niets liggen dus ben ik meteen begonnen met beademing. Er was een goede hartslag aanwezig, dus dat was al een goed teken. De baby deed een beetje raar met zijn armen. Ze overstrekte haar armen naast zijn lichaam met gebalde vuisten. Ik dacht eerst aan een Erbs paralyse (kapotte zenuw, meestal bij een zeer moeilijke bevalling) maar het was geen moeilijke bevalling geweest. Shanah vertelde dat de navelstreng rond 1 arm gedraaid zat tijdens de geboorte. Waarschijnlijk was de navelstreng tijdens de arbeid en vooral bevalling afgeklemd en was er een tekort aan zuurstof geweest. Dus daarna dachten we aan een neurologische afwijking door zuurstof tekort. Na een tijdje beademen en aspireren van de slijmen ademde de baby vanzelf. De kleur veranderde van blauw naar roze, maar de ademhaling was niet optimaal. Deze was veel te traag. Wij wilde baby transporteren naar een ander ziekenhuis ter observatie, maar de vroedvrouw vond dit overbodig. De vroedvrouw vertelde ons dat de baby in orde was, want hij had gehuild. Dit voor slechts 2 seconden.. Met een slecht gevoel verlieten we het ziekenhuis. Die dag gingen we ook naar de medical workshop over tropische ziekten in the office van ProjectsAbroad. De dokter (Dr. Kivoyo) van ons ziekenhuis kwam de workshop geven. We hebben dan ook meteen de situatie van de baby gemeld en hij zou naar de baby gaan kijken. De workshop ging over de meest voorkomende ziekten die ze waren tegengekomen bij de vorige medical outreach. Nr.1 van de meest voorkomende aandoeningen zijn infecties, ooginfecties. Dit door de vele vliegen. De workshop was interessant! Die avond hebben we weer een beetje voor school gewerkt, dagelijkse kost.

Donderdag zijn we op Medical Outreach gegaan. Hier keek ik echt naar uit! We zijn naar een afgelegen masaidorp geweest om daar de mensen gratis medische zorg te verlenen. We waren met een groep van 18 medicals (vrijwilligers in de medische sector). We werden in 4 groepen verdeeld. 1 groep was de security, zij zorgden ervoor dat de mensen hun beurt afwachten en niet gewoon het gebouw in stormde. Groep 2 was de registratie: deze mensen vroegen achter de naam, voornaam, leeftijd, wogen de mensen, namen de bloeddruk bij mensen boven de 50 jaar en temperatuurde de kinderen onder de 5 jaar. Er was gelukkig ook een tolk aanwezig. We kennen ondertussen wat woordjes Swahili, maar de masai-mensen spreken masai. Dus met ons Swahili konden we daar niets gaan doen. Daarna gaan de mensen naar de consultatie van Dr. Kivoyo. (Hij vertelde dat alles in orde was met de baby van gisteren, oef!) Daar hielpen enkele vrijwilligers bij het onderzoeken van de mensen en het stellen van een diagnose. Daarna gingen de mensen naar de "apotheker" waar ze de voorgeschreven medicatie kregen. En inderdaad ooginfecties kwamen veel voor, vooral bij kinderen. Zij doen de vliegen niet weg wanneer deze op het gezicht of ogen zitten. Na schooltijd kwamen al de kinderen naar het geïmproviseerde ziekenhuisje. Ze waren allemaal "ziek". Enkele oudere kinderen kregen de dokter te zien en kregen wijze raad zoals: blijf naar school gaan en wacht met het trouwen en kinderen krijgen. Dit vond ik zeer goede raad! Aan al de kinderen werd er een pilletje gegeven tegen de wormen, wat dan ook weer zeer goed was. Ze profiteerden hiervan en wilden er nog. We konden niet goed in het oog houden welke kinderen al een tabletje hadden gehad en vertelden hen dan maar dat ze ernstig ziek zouden worden wanneer ze er 2 innemen. Dit werkte goed! Ik was zeer blij na deze vermoeiende dag. We hadden veel mensen kunnen helpen die geen geld hebben om medicatie te kopen, want al de medicatie kregen zij gratis. Ook kunnen sommige mensen niet tot in een ziekenhuis geraken. 1 baby hebben we meegenomen op de bus naar een ziekenhuis. De baby was ernstig ziek en zou sterven wanneer het naar een ziekenhuis zou gaan. De vader wilde dit niet en de dokter heeft dan besloten om de baby met moeder en vader mee te nemen naar een ziekenhuis in de stad. De baby had spruw (schimmel in de mond), was gedehydrateerd en reageerde niet meer. Ik hoop dat alles is goed gekomen met de baby.
Die avond zijn we met al de vrijwilligers in een bbq-restaurant gaan eten als afscheid voor 4 vrijwilligers. Daarna zijn we met z'n alle verder gegaan naar The Mango Tree. Een nogal westers café, heel gezellig. Het was een fijne afsluiter van de dag!

Vrijdag zijn we terug naar stage gegaan. De dag zal er veel belovend uit, want er waren veel vrouwen binnen in arbeid. Maar er is niemand bevallen... Het was dus geen goede week. We hebben elk 1 bevalling kunnen doen. We zijn van plan om de volgende 2 weken nachtshiften te doen om toch wat meer ervaring op te doen en bevallingen te doen. Die vrijdag zijn we nog in de winkeltjes gaan zien. Daar hebben we een toffe winkel gevonden met leuke stofjes waar ze ook kleren maken, dus binnenkort hebben we een Afrikaans kleed!

Vrijdag op zaterdag nacht zijn we beiden wakker geworden van de krampen met een daarop volgend wc bezoek. Iets verkeerd gegeten.. We hadden een volle dag gepland die we niet hebben kunnen waar maken. We zijn nog wel even gaan ontspannen aan het zwembad. Terug thuis gekomen kregen we van Victoria (mama) speciaal eten omdat onze buik niet echt oké was. Ze was heel bezorgd en heeft ons gezegd om veeel te drinken. En wat kregen we te eten? Soep, frieten en samosa/sambusa (ongeveer zoals een loempia). Lekker vettig! We hebben dus enkel soep gegeten.
Gelukkig zijn we vandaag al veel beter, want we hadden weer iets tof gepland. We zijn met z'n 7 (alle Belgen) naar Shanga geweest. Dit is een restaurant met daarbij een atelier waar mensen met een beperking (doven, blinden,..) souvenirs maken met recyclage materiaal, vooral met glas. Super mooie dingen, maar wel wat duurder. Maar het geld gaat naar het atelier en de mensen met een beperking. We hebben super lekker gegeten in het restaurant. Een 5-gangen menu met champagne voor maar 30.000 Shilling (15 euro). Dit is veel geld in Tanzania! We hebben ons eens lekker verwend want dit hadden we weeral verdient na een vermoeiende week en een dagje ziek zijn.

Morgen beginnen we weer met de nachten. Ik ben benieuwd wat de nachten onze deze keer gaan brengen. Ik hoop in ieder geval dat Shanah deze week ook 40 bevallingen haalt.